...عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الضَّحِکِ هَلْ یَقْطَعُ الصَّلَاةَ. قَالَ: «أَمَّا التَّبَسُّمُ فَلَا یَقْطَعُ الصَّلَاةَ وَ أَمَّا الْقَهْقَهَةُ فَهِیَ تَقْطَعُ الصَّلَاةَ.»
الکافی، ج۳، ص۳۶۴
سماعةبن‌مهران گوید:
از امام صادق (علیه‌السلام) درباره خنده سؤال کردم؛ که آیا نماز را قطع (باطل) می‌کند؟
حضرت فرمودند:
«تبسم (لبخند) نماز را قطع نمی‌کند،
اما قهقهه (خنده با صدای بلند) نماز را قطع می‌کند.»
گاهی وقتی در جمعی شوخی می‌کنیم و کسی را می‌خندانیم، می‌گوییم «مِن‌باب ادخال سرور بود».
اهل‌بیت علیهم‌السلام به «ادخال سرور» توصیه کرده‌اند و برای آن ثواب‌های عجیبی برشمرده‌اند.
به عنوان مثال از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نقل شده است:
«مَنْ سَرَّ مُؤْمِناً فَقَدْ سَرَّنِی وَ مَنْ سَرَّنِی فَقَدْ سَرَّ اللَّه.»
الکافی، ج۲، ص۱۸۸
«کسی که مؤمنی را شاد کند، مرا شاد کرده و کسی که مرا شاد کند، خدا را شاد کرده است.»
همچنین از هم‌ایشان نقل شده است:
«إِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِدْخَالُ السُّرُورِ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ.»
الکافی، ج۲، ص۱۸۹
«همانا محبوب‌ترین کارها نزد خداوند عزّ و جلّ؛ ادخال سرور بر مؤمنین است.»
اما مگر یک «شوخی» می‌تواند چنین ارزشی داشته باشد؟!
اهل بیت علیهم‌السلام، در روایات متعدد «ادخال سرور» را معنا کرده‌اند و حدود و ثغور آن را معیّن نموده‌اند.
با نگاهی به نمونه‌ای از این روایات، متوجه می‌شویم که علت این پاداش بزرگ چیست و ادخال سرور در حقیقت به چه معناست؛
هِشَام بْنِ الْحَکَمِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
«مِنْ أَحَبِّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِدْخَالُ السُّرُورِ عَلَى الْمُؤْمِنِ؛ إِشْبَاعُ جَوْعَتِهِ أَوْ تَنْفِیسُ کُرْبَتِهِ أَوْ قَضَاءُ دَیْنِهِ.»
الکافی، ج۲، ص۱۹۲
هشام بن حکم از امام صادق علیه‌السلام نقل کرده است:
«از محبوب‌ترین اعمال نزد خداوند عزّ وجلّ، ادخال سرور بر مؤمنین است؛
رفع گرسنگی اش،
یا برطرف کردن اندوهش،
یا پرداختن بدهی اش.»
