«فتنه»های طلایی
...عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ خَلَّادٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ ع یَقُولُ «آلٓمٓ * أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ» ثُمَّ قَالَ لِی «مَا الْفِتْنَةُ؟» قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ الَّذِی عِنْدَنَا الْفِتْنَةُ فِی الدِّینِ. فَقَالَ «یُفْتَنُونَ کَمَا یُفْتَنُ الذَّهَبُ.» ثُمَّ قَالَ: «یُخْلَصُونَ کَمَا یُخْلَصُ الذَّهَبُ.»
الکافی، ج۱، ص۳۷۰
معَمّر بن خلّاد گوید:
از امام ابوالحسن (الرضا علیه‌السلام) شنیدم که فرمودند:
«آیا مردم گمان کردند هم‌این‌که بگویند «ایمان آوردیم»، (به حال خود) رها می‌شوند و به فتنه (آزمایش) دچار نخواهند شد؟!»[1]
سپس به من فرمودند:
«فتنه چیست؟»
عرض کردم:
فدایتان شوم، به نظر ما فتنه در دین است.
حضرت فرمودند:
«مردم به فتنه دچار می‌شوند، همان‌طور که طلا دچار فتنه می‌شود.»
سپس فرمودند:
«(آن‌گاه) خالص می‌شوند، همان‌طور که طلا خالص می‌شود.»[2]
پاورقیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
[1] سوره عنکبوت، آیه۱و۲.
[2] «ریشه (لغوی ماده) «فتن» این است که: (سنگ) طلا را در آتش داخل کنند تا طلای ناب از ناخالصی‌ها جدا شود.» [مفردات ألفاظ القرآن، ج۱، ص۶۲۳]
