دوستان صادقمان را چه‌طور تشخیص دهیم؟
...عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
«لَا تَکُونُ الصَّدَاقَةُ إِلَّا بِحُدُودِهَا فَمَنْ کَانَتْ فِیهِ هَذِهِ الْحُدُودُ أَوْ شَیْءٌ مِنْهَا فَانْسُبْهُ إِلَى الصَّدَاقَةِ وَ مَنْ لَمْ یَکُنْ فِیهِ شَیْءٌ مِنْهَا فَلَا تَنْسُبْهُ إِلَى شَیْءٍ مِنَ الصَّدَاقَةِ فَأَوَّلُهَا أَنْ تَکُونَ سَرِیرَتُهُ وَ عَلَانِیَتُهُ لَکَ وَاحِدَةً وَ الثَّانِی أَنْ یَرَى زَیْنَکَ زَیْنَهُ وَ شَیْنَکَ شَیْنَهُ وَ الثَّالِثَةُ أَنْ لَا تُغَیِّرَهُ عَلَیْکَ وِلَایَةٌ وَ لَا مَالٌ وَ الرَّابِعَةُ أَنْ لَا یَمْنَعَکَ شَیْئاً تَنَالُهُ مَقْدُرَتُهُ وَ الْخَامِسَةُ وَ هِیَ تَجْمَعُ هَذِهِ الْخِصَالَ أَنْ لَا یُسْلِمَکَ عِنْدَ النَّکَبَاتِ.»
الکافی، ج۲، ص۶۳۹
از امام صادق (علیه‌السلام) نقل شده‌است که فرمودند:
«دوستی صادقانه، مرزهایی دارد؛ هرکس این مرزها یا بخشی از آن‌ها در او بود، او را به دوستی (با خودت) نسبت بده و هرکس هیچ‌یک از آن‌ها در او نبود، او را اصلاً به دوستی (با خودت) نسبت نده:
- اول این‌که باطن و ظاهرش برای تو یکی باشد
- دوم این‌که زینت تو را زینت خود بداند و زشتی‌ات را زشتی‌اش
- سوم این‌که مقام و مال، رفتارش را نسبت به تو تغییر ندهد
- چهارم این‌که از آن‌چه در توانش است، از تو دریغ نکند
- و پنجمین مورد که همه این ویژگی‌ها را در بر دارد، این‌که تو را هنگام گرفتاری‌ها رها نسازد.»
