حدیث نفسی در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان
امشب کمی کسالت داشتم. راستش حال دعا نداشتم.
گفتم بگذار امشب را بر اساس توصیه معروف به «مذاکره علم» در شب قدر، در احادیث اهل‌بیت (علیهم‌السلام) غور کنم.
یک مقدار هم برای این بود که همیشه وقتی بعد از مدتی دعا یا زیارتی را می‌خوانم، حال خیلی خوشی دست می‌دهد و اگر فردایش به سراغ آن دعا یا زیارت بروم، دیگر آن حال را ندارم.
گفتم بگذار این حال خوش را در شب بیست و سوم که محتمل‌تر است، خرج کنم...
...که ناگاه با نقل‌قولی از حضرت آیت‌الله شبیری زنجانی (حفظه‌الله) روبه‌رو شدم
و بهانه از دستم گرفته شد...
فرموده‌اند:
"شیخ صدوق متفرداتی دارد که نظر شخصی خود اوست و در جای دیگری نیامده است. از جمله گفته که مستحب است احیای شب‌های بیست و یکم و بیست و سوم رمضان برای «مذاکره علم» باشد و این افضل است.
او این را نسبت به کسی نمی‌دهد و نه در کتاب «ثواب الاعمال» و نه در «کتاب من لایحضره الفقیه» که مهم‌ترین کتابش است و کتاب فتوایی هم هست چیزی نقل نکرده است. در کتاب «امالی» هم از ادله خودش استفاده کرده و گفته که «مذاکره علم» افضل است.
پس چون حدیثی در کار نیست و شم‌الفقاهه خود ایشان است، برای ما حجت نیست. درست است که کلیاتی از ثواب علم آمده است، ولی نگفته‌اند در این شب‌های قدر افضل از بقیه اعمال است.
پس این دعاها که خوانده می‌شود باید محفوظ شود و نباید متروک شود. نباید طلبه از اینها جدا شود."
تااااا شب بیست‌ویکم و تاااااااااا شب بیست‌وسوم،
کی مرده، کی زنده؟!
نقد را بچسبیم!
