علت تأکید اهل‌بیت بر خواندن نمازهای نافله
يكشنبه, ۲۶ آذر ۱۳۹۶، ۰۹:۱۰ ق.ظ
...عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ:
«إِنَّ الْعَبْدَ لَیُرْفَعُ لَهُ مِنْ صَلَاتِهِ نِصْفُهَا أَوْ ثُلُثُهَا أَوْ رُبُعُهَا أَوْ خُمُسُهَا فَمَا یُرْفَعُ لَهُ إِلَّا مَا أَقْبَلَ عَلَیْهِ بِقَلْبِهِ وَ إِنَّمَا أَمَرْنَا بِالنَّافِلَةِ لِیَتِمَّ لَهُمْ بِهَا مَا نَقَصُوا مِنَ الْفَرِیضَةِ.»
الکافی، ج۳، ص۳۶۳
محمدبن‌مسلم از امام باقر (علیه‌السلام) نقل کرده‌است:
«به‌راستی‌که بنده، نصف نمازش یا یک‌سوم آن یا یک‌چهارم آن یا یک‌پنجم آن بالا می‌رود (پذیرفته می‌شود).
پس به‌جز مقداری که در آن حضور قلب داشته‌است، بالا نمی‌رود.
این‌که ما (اهل‌بیت) امر به (خواندن نمازهای) نافله کرده‌ایم، تنها برای این است که با نافله، مقداری از نمازهای واجبشان که ناقص انجام داده‌اند، کامل شود.»
