…عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ:
«إِنَّ أَعْرَابِیّاً مِنْ بَنِی تَمِیمٍ أَتَى النَّبِیَّ ص فَقَالَ لَهُ: أَوْصِنِی فَکَانَ مِمَّا أَوْصَاهُ: «تَحَبَّبْ إِلَى النَّاسِ یُحِبُّوکَ.»»
الکافی، ج۲، ص۶۴۲
از امام باقر (علیه‌السلام) نقل شده است:
«بادیه‌نشینی از بنی‌تمیم نزد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آمد و به ایشان عرض کرد:
به من توصیه(هایی) بفرمایید.
یکی از توصیه‌هایی که به او فرمودند این بود:
«به مردم مهربانی نما (اظهار محبت کن) تا تو را دوست بدارند.»»
…عَنِ السَّکُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص:
«التَّوَدُّدُ إِلَى النَّاسِ نِصْفُ الْعَقْلِ.»
الکافی، ج۲، ص۶۴۳
از امام صادق، از رسول خدا (صلوات‌الله‌علیهما) نقل شده است:
«مهرورزی به مردم، نصف عقل است.»
…عَنْ سَمَاعَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
«مُجَامَلَةُ النَّاسِ ثُلُثُ الْعَقْلِ.»
الکافی، ج۲، ص۶۴۳
از امام صادق (علیه‌السلام) نقل شده است:
«برخورد زیبا با مردم، یک‌سوّم عقل است.»
اما مقصود از «مهرورزی به مردم» چیست؟
مصادیقی از آن را ملاحظه بفرمایید…
…عَنِ السَّکُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص:
«ثَلَاثٌ یُصْفِینَ وُدَّ الْمَرْءِ لِأَخِیهِ الْمُسْلِمِ یَلْقَاهُ بِالْبِشْرِ إِذَا لَقِیَهُ وَ یُوَسِّعُ لَهُ فِی الْمَجْلِسِ إِذَا جَلَسَ إِلَیْهِ وَ یَدْعُوهُ بِأَحَبِّ الْأَسْمَاءِ إِلَیْهِ.»
الکافی، ج۲، ص۶۴۳
از امام صادق، از رسول خدا (صلوات‌الله‌علیهما) نقل شده است:
«سه چیز است که «مهرورزیِ خالصانه‌ی انسان به برادر مسلمانش» محسوب می‌شود:
- هنگامی‌که با او دیدار می‌کند، با خوش‌رویی برخورد کند،
- وقتی در مجلسی پیش او می‌نشیند، برایش جا باز کند
- و او را با نامی که خود او بیشتر دوستش دارد، صدا زند.»[*]
پاورقیـــــــــــــــــــــــــــــــــ
[*] احتمالاً شما هم دوست یا قوم‌وخویشی دارید که به هر دلیلی از نام یا نام‌خانوادگی‌اش خوشش نمی‌آید یا دوست دارد او را با نام دیگری صدا بزنند.
بر اساس توصیه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، یکی از مصادیق مهربانی کردن با مردم و اظهار محبت به آنان (که نیمی از عقلانیت می‌باشد،) این است که آنها را به همان نامی صدا بزنیم که خودش بیشتر دوست دارد.
گاهی ما از سر لجاجت، شیطنت یا عادت، دیگران را با نامی که خودش دوست ندارد، صدا می‌زنیم که خلاف عقل است.
أعاذنا اللهَ من شرور أنفسنا!
