عمل محدود و پاداش و عذاب نامحدود؟!
چرا در مقابل (در نهایت) ۱۰۰سال معصیتِ خدا، آتش ابدی در انتظار است؟!
و در برابر (در نهایت) ۱۰۰سال اطاعت او، بهشت ابدی؟!
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ، علیه السلام:
«إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ النَّارِ فِی النَّارِ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی الدُّنْیَا أَنْ لَوْ خُلِّدُوا فِیهَا أَنْ یَعْصُوا اللَّهَ أَبَداً، وَ إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ الْجَنَّةِ فِی الْجَنَّةِ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی الدُّنْیَا أَنْ لَوْ بَقُوا فِیهَا أَنْ یُطِیعُوا اللَّهَ أَبَداً، فَبِالنِّیَّاتِ خُلِّدَ هَؤُلَاءِ وَ هَؤُلَاءِ.» ثُمَّ تَلَا قَوْلَهُ تَعَالَى: «قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلى شاکِلَتِهِ» قَالَ: «عَلَى نِیَّتِهِ.»
الکافی، ج۲، ص۸۵
امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند:
«اهل آتش، به این خاطر در آتش جاودان می‌شوند که اگر در دنیا جاودان می‌شدند، قصدشان این بود که تا ابد خدا را معصیت کنند،
و اهل بهشت، به این خاطر در بهشت جاودان می‌شوند که اگر در دنیا جاودان می‌شدند، قصدشان این بود که تا ابد خدا را اطاعت کنند.
پس به واسطه نیت‌هاست، که این دو گروه، [در آتش یا بهشت] جاودان می‌شوند.»
سپس امام (علیه‌السلام) این سخن خداوند را تلاوت نمودند:
«بگو هرکس بر اساس شاکله‌اش عمل می‌کند» [الاسراء:۸۴]
و فرمودند:
«یعنی بر اساس نیّتش.»
