ادبی که انسان باید در برابر پدر و معلمش رعایت کند
جمعه, ۱۲ خرداد ۱۴۰۲، ۰۷:۰۰ ب.ظ
قالَ عَلِیٌّ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلَامُ:
«أَکْرِمْ ضَیْفَکَ وَ إِنْ کَانَ حَقِیراً وَ قُمْ عَنْ مَجْلِسِکَ لِأَبِیکَ وَ مُعَلِّمِکَ وَ إِنْ کُنْتَ أَمِیراً.»
غررالحکم، ص۱۳۶
از امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نقل شده است:
«مهمانت را گرامی بدار، هرچند فرد حقیری باشد
و به احترام پدر و آموزگارت از جایت برخیز، هرچند فرمان‌روا باشی.»
قالَ عَلِیٌّ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلَامُ:
«ثَلَاثٌ لَا یُسْتَحْیَى مِنْهُنَّ: خِدْمَةُ الرَّجُلِ ضَیْفَهُ، وَ قِیَامُهُ عَنْ مَجْلِسِهِ لِأَبِیهِ وَ مُعَلِّمِهِ، وَ طَلَبُ الْحَقِّ، وَ إِنْ قَلَّ.»
عیون‌الحکم، ص۲۱۲
از امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نقل شده است:
«انسان در سه کار نباید خجالت کشید:
- خدمت به مهمانش،
- برخواستن از جایش، به احترام پدر و آموزگارش
- و طلب کردنِ حقش، هرچند کم باشد.»
