غربتِ عجیبِ امام سجاد علیه‌السلام
پیش‌تر در مطلبی با عنوان «سال‌های غربت امام سجاد، پس از واقعه عاشورا» به غربتِ شدید حضرت و علت‌های آن اشاره شد.
حدیث زیر نیز مؤیّدِ این نکته است:
...عَنْ رِبْعِیِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِی الْجَارُودِ قَالَ: قَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ ع:
«مَا یَنْقِمُ النَّاسُ مِنَّا فَنَحْنُ وَ اللَّهِ شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ وَ بَیْتُ الرَّحْمَةِ وَ مَعْدِنُ الْعِلْمِ وَ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِکَةِ.»
الکافی، ج۱، ص۲۲۱
از امام سجاد (علیه‌السلام) نقل شده‌است که فرمودند:
«چرا مردم ما را مؤاخذه و انکار[*] می‌کنند؟!
ما(اهل‌بیت) - به خدا قسم - درخت نبوت، خاندان رحمت، سرچشمه علم و محل رفت‌وآمد فرشتگان هستیم.»
پاورقیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
[*] در متنِ حدیث، واژه «نقم» به‌کار رفته‌است. معنای دقیقِ این واژه، به شرح زیر است:
- انکار کردن (قبول نداشتن) و معیوب دانستن (به عیب نسبت دادن) (معجم‌مقاییس‌اللغة)
- مؤاخذه‌ی همراه با اکراه (التحقیق‌فی‌کلمات‌القرآن‌الکریم)
- اکراهِ شدید، انکار کردن، معیوب دانستن (مجمع‌البحرین)
- کینه داشتن (مقدمة‌الأدب)
- مؤاخذه و عیب‌جویی، به علت انجام کار بد (فرهنگ ابجدی)
