حالا که می‌خوای در حق کسی خوبی کنی، کوفتش نکن!
...عَنْ حَاتِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
«رَأَیْتُ الْمَعْرُوفَ لَا یَصْلُحُ إِلَّا بِثَلَاثِ خِصَالٍ تَصْغِیرِهِ وَ تَسْتِیرِهِ وَ تَعْجِیلِهِ فَإِنَّکَ إِذَا صَغَّرْتَهُ عَظَّمْتَهُ عِنْدَ مَنْ تَصْنَعُهُ إِلَیْهِ وَ إِذَا سَتَّرْتَهُ تَمَّمْتَهُ وَ إِذَا عَجَّلْتَهُ هَنَّأْتَهُ وَ إِنْ کَانَ غَیْرُ ذَلِکَ سَخَّفْتَهُ وَ نَکَّدْتَهُ.»
الکافی، ج۴، ص۳۰
از امام صادق (علیه‌السلام) نقل شده است که فرمودند:
«به نظرم «کار نیک» سالم نمی‌ماند، مگر با سه ویژگی:
«کوچک شمردن آن»،
«پنهان کردنش»
و «سریع انجام دادنش».
زیرا اگر آن را کوچک شماری، نزد کسی که آن کار نیک را برای او انجام داده‌ای، بزرگش کرده‌ای
و اگر آن را پنهان کنی، به کمالش رسانده‌ای
و اگر آن را سریع انجام دهی، آن را (برای آن شخص) دل‌چسب کرده‌ای.
اما اگر کار نیکت این ویژگی‌ها را نداشته باشد، آن را بی‌ارزش و ناگوارا نموده‌ای.»
