این‌جا چراغی روشن است!
…عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَصْحَابِنَا قَالَ: لَمَّا قُبِضَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ أَمَرَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ بِالسِّرَاجِ فِی اَلْبَیْتِ اَلَّذِی کَانَ یَسْکُنُهُ حَتَّى قُبِضَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ ثُمَّ أَمَرَ أَبُو اَلْحَسَنِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ بِمِثْلِ ذَلِکَ فِی بَیْتِ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ حَتَّى خَرَجَ بِهِ إِلَى اَلْعِرَاقِ ثُمَّ لاَ أَدْرِی مَا کَانَ.
الکافی، ج۳، ص۲۵۱
از جمعی از اصحاب نقل شده است:
زمانی که امام باقر (علیه‌السلام) از دنیا رفتند، امام صادق (علیه‌السلام) دستور دادند در خانه‌ای که ایشان (امام باقر) ساکن بودند، چراغی روشن کنند.
(روشن نگه داشتن چراغ ادامه داشت) تا زمانی که امام صادق (علیه‌السلام) از دنیا رفتند.
بعد از امام صادق، امام کاظم نیز دستور دادند در خانه‌ی امام صادق (علیهماالسلام) چنین کنند (چراغی روشن نگه دارند.)
(این دستور استمرار داشت) تا زمانی که امام کاظم (علیه‌السلام) را (از مدینه) به عراق منتقل کردند. بعد از آن نمی‌دانم چه شد.
