...عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
«مَرَّ بِی أَبِی وَ أَنَا بِالطَّوَافِ وَ أَنَا حَدَثٌ وَ قَدِ اجْتَهَدْتُ فِی الْعِبَادَةِ فَرَآنِی وَ أَنَا أَتَصَابُّ عَرَقاً.» فَقَالَ لِی: «یَا جَعْفَرُ یَا بُنَیَّ إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَحَبَّ عَبْداً أَدْخَلَهُ الْجَنَّةَ وَ رَضِیَ عَنْهُ بِالْیَسِیرِ.»
الکافی، ج۲، ص۸۶
از ابوبصیر از امام صادق (علیه‌السلام) نقل شده است:
«پدرم (امام باقر علیه‌السلام) درحالی که طواف می‌کردم، بر من گذشت،
و من نوجوان بودم و نهایت کوششم را در عبادت می‌نمودم،
پس مرا درحالی که عرق از من سرازیر بود، دید،
آن‌گاه به من فرمود:
جعفر، پسرم!
خداوند اگر بنده‌ای را دوست داشته باشد، او را به بهشت داخل می‌گرداند، و از او به اندک [عبادتی] راضی می‌گردد.»
