علت تأکید اهل‌بیت بر خواندن نمازهای نافله

 

...عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ:

«إِنَّ الْعَبْدَ لَیُرْفَعُ لَهُ مِنْ صَلَاتِهِ نِصْفُهَا أَوْ ثُلُثُهَا أَوْ رُبُعُهَا أَوْ خُمُسُهَا فَمَا یُرْفَعُ لَهُ إِلَّا مَا أَقْبَلَ عَلَیْهِ بِقَلْبِهِ وَ إِنَّمَا أَمَرْنَا بِالنَّافِلَةِ لِیَتِمَّ لَهُمْ بِهَا مَا نَقَصُوا مِنَ الْفَرِیضَةِ.»

 الکافی، ج۳، ص۳۶۳

 

محمدبن‌مسلم از امام باقر (علیه‌السلام) نقل کرده‌است:

«به‌راستی‌که بنده، نصف نمازش یا یک‌سوم آن یا یک‌چهارم آن یا یک‌پنجم آن بالا می‌رود (پذیرفته می‌شود).

پس به‌جز مقداری که در آن حضور قلب داشته‌است، بالا نمی‌رود.

این‌که ما (اهل‌بیت) امر به (خواندن نمازهای) نافله کرده‌ایم، تنها برای این است که با نافله، مقداری از نمازهای واجبشان که ناقص انجام داده‌اند، کامل شود.»

 

چه‌مقدار از نماز، به حساب نمازگزار نوشته می‌شود؟

 

...عَنْ زُرَارَةَ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع:‏

«إِذَا قُمْتَ‏ فِی‏ الصَّلَاةِ فَعَلَیْکَ بِالْإِقْبَالِ عَلَى صَلَاتِکَ؛ فَإِنَّمَا یُحْسَبُ لَکَ مِنْهَا مَا أَقْبَلْتَ عَلَیْهِ.»

 الکافی، ج‏۳، ص۲۹۹

 

زرارة بن اعین از امام باقر (علیه‌السلام) نقل کرده است:

«هرگاه به نماز ایستادی، بر تو واجب است به نمازت توجه داشته باشی؛

زیرا فقط بخشی از آن برایت حساب می‌شود که به آن توجه داشته‌ای.»