عَنْ أَبِی بُرْدَةَ قَالَ:
صَلَّى بِنَا رَسُولُ اللَّهِ ص
ثُمَّ انْصَرَفَ مُسْرِعاً حَتَّى وَضَعَ یَدَهُ عَلَى بَابِ الْمَسْجِدِ
ثُمَّ نَادَى بِأَعْلَى صَوْتِهِ:
«یَا مَعْشَرَ النَّاسِ مَنْ آمَنَ بِلِسَانِهِ وَ لَمْ یُخْلِصْ إِلَى قَلْبِهِ!
لَا تَتَبَّعُوا عَوْرَاتِ الْمُؤْمِنِینَ ،
فَإِنَّهُ مَنْ تَتَبَّعَ عَوْرَاتِ الْمُؤْمِنِینَ تَتَبَّعَ اللَّهُ عَوْرَتَهُ ،
وَ مَنْ تَتَبَّعَ اللَّهُ عَوْرَتَهُ فَضَحَهُ وَ لَوْ فِی جَوْفِ بَیْتِهِ.»
ثواب‌الأعمال‌وعقاب‌الأعمال، ص۲۴۱
از ابى‌بُرده نقل شده است:
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) با ما نماز گزارد،
سپس به‌پا خاست و به‌سوى دربِ مسجد شتافت و دست بر آن نهاد.
آن‌گاه با بلندترین صدایش مردم را خطاب قرار داد:
«اى کسانى که به زبان ایمان آورده‌اید و ایمان در دل‌هاتان رسوخ نکرده!
در جستجوی عیوب پنهان مؤمنین نباشید؛
که هرکس عیوب پنهان آنان را جستجو کند، خدا عیب پنهانش را می‌جوید،
و هر که را خدا به‌دنبال عیبش برآید، [نزد دیگران] رسوایش می‌کند، گرچه در اندرونیِ خانه‌اش باشد.»
