جمله حکیمانه‌ای از امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نقل شده است که حضرت می‌فرمایند:
«خذ الحکمة ممّن أتاک بها و انظر إلى ما قال و لا تنظر إلى من قال»
غرر الحکم و درر الکلم، ص۳۶۱
«حکمت را از کسی که برایت می‌آورد، بپذیر
و نگاه کن به [ارزشِ] آن‌چه می‌گوید.
نگاه نکن به [شخصیتِ] گوینده»
معمولاً از این جمله چنین استفاده می‌شود که؛
«حرف درست را بپذیر، ولو از آدم نااهل و نامعتبر.»
اما می‌توان عکس آن را نیز استنباط کرد که؛
«حرف غلط را نپذیر، ولو از آدم اهل و معتبر.»
نمونه‌اش جمله قصاری است که ده‌ها سال بر دیوارها و پوسترها نقش بسته است و توسط گویندگان در شبکه‌های صدا و سیما و از منابر تبلیغ شده است و پای صف صبح‌گاه مدارس دخترانه تبیین می‌شود،
جمله‌ای از «شهید مطهری» (رحمة الله علیه):
«حجاب مصونیت است، نه محدودیت»
حجاب مصونیت است، اما انصافاً محدودیت هم هست.
برای دریافت هر فایده‌ای باید هزینه هم کرد و هزینه‌ی مصونیت، «محدودیت» است.
داشتن حجاب، چه به لحاظ انجام فعالیت‌های فیزیکی و چه به لحاظ حضور در عرصه‌های اجتماعی، محدودیت‌هایی به‌همراه دارد.
هزاران نفری که این جمله را تکرار کرده‌اند و می‌کنند،
- یا معنای حجاب را نفهمیده‌اند،
- یا درکی از محدودیت ندارند!،
- و یا به اعتبار گوینده‌اش و بی‌توجه به معنایش، آن را بر زبان و قلم جاری می‌کنند.
یکی از آثار زیان‌بار ترویج این جمله، باور به این اعتقاد غلط بوده است؛ که زنان می‌توانند، بدون هیچ محدودیتی، با حفظ پوشش، در تمام عرصه‌ها وارد شوند؛ در انواع و اقسام مسابقات ورزشی و بر سر مشاغل گوناگون حاضر شوند، در بازار و کوچه و خیابان رژه بروند و...
بگذریم که بعضی سیاست‌مداران، ساده‌لوحانه، حضور زنان در این عرصه‌ها را افتخاری برای نظام می‌دانند و حجاب را زرهی توصیف می‌کنند که از آسیب‌های حضورِ این‌چنینیِ زنان در جامعه، جلوگیری می‌کند.
و بگذریم از این‌که بعضی، با توضیح غیرمنطقی بودن این شعار و تمسخر آن، اصل «حجاب» را زیر سؤال می‌برند. جستجویی در فضای مجازی بفرمائید!
...شقشقة هدرت ثم قرّت...
