الإمامُ الصّادقُ علیه السلام:
«الْجَهْلُ فِی ثَلَاثٍ:
فی تَبَدُّلِ الْإِخْوَانِ
و الْمُنَابَذَةِ بِغَیرِ بَیانٍ
و التَّجَسُّسِ عَمَّا لَا یعْنِی.»
تحف‌العقول، ص۳۱۷
از امام صادق (علیه‌السلام) نقل شده‌است:
«نادانی در سه چیز است:
عوض کردن دوستان،
برهم‌زدنِ رابطه، بدون بیان (دلیل)
و تجسّس در مورد امور بی‌فایده.»
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ وَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالا:
«أَقْرَبُ مَا یَکُونُ الْعَبْدُ إِلَى الْکُفْرِ؛
أَنْ یُوَاخِیَ الرَّجُلَ عَلَى الدِّینِ،
فَیُحْصِیَ عَلَیْهِ عَثَرَاتِهِ وَ زَلَّاتِهِ،
لِیُعَنِّفَهُ بِهَا یَوْماً مَا.»
الکافی، ج۲، ص۳۵۴
از امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) نقل شده است که فرمودند:
«نزدیک‌ترین وضعى که بنده به کفر دارد؛
این است که با کسی برادر دینى باشد،
و لغزش‌ها و خطاهاى او را شماره کند،
تا روزى با آن‌ها او را سرزنش نماید.»
