…عَنِ الْحَلَبِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
«الْقَهْقَهَةُ مِنَ الشَّیْطَانِ.»
الکافی، ج۲، ص۶۶۴
از امام صادق (علیه‌السلام) نقل شده است:
«قهقهه[۱]، از [جانبِ] شیطان است.»[۲]
…عَنْ خَالِدِ بْنِ طَهْمَانَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ:
«إِذَا قَهْقَهْتَ فَقُلْ حِینَ تَفْرُغُ: «اللَّهُمَّ لَا تَمْقُتْنِی».»
الکافی، ج۲، ص۶۶۴
از امام باقر (علیه‌السلام) نقل شده است:
«هرگاه قهقهه زدی، وقتی از آن فارغ شدی، بگو: «اللَّهُمَّ لَا تَمْقُتْنِی»؛ «خداوندا! بر من خشم مگیر!»»
…عَنِ الْحَسَنِ بْنِ کُلَیْبٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
«ضَحِکُ الْمُؤْمِنِ تَبَسُّمٌ.»
الکافی، ج۲، ص۶۶۴
از امام صادق (علیه‌السلام) نقل شده است:
«خنده‌ی مؤمن، تبسّم است.»
پاورقیـــــــــــــــــــــــــــــــــ
[۱] قهقهه: خنده‌ی بلند، طولانی و شدید.
[۲] به نظر می‌رسد قهقهه و خنده‌ی سرمستانه، از این جهت منسوب به شیطان است که از غفلت نشأت می‌گیرد و غفلت می‌زاید.
چنان‌چه پیش‌تر در مطلبی با عنوان «چرا هنگام عطسه، باید خداوند را یاد کرد؟» در توضیح این حدیث رضوی که «خمیازه از جانب شیطان است و عطسه از جانب خداوند (عزّوجلّ)» [الکافی، ج۲، ص۶۵۴] عرض شد که:
«عطسه، نشانه «سلامت» است و در مقابل؛ خمیازه، نشانه «کسالت» است. شیطان، دوست‌دار کسالت است؛ چراکه انسانِ کسل، نشاط عمل ندارد، حال عبادت ندارد، آمادگی فهم ندارد و از همه مهم‌تر: قلبش دچار «غفلت» است و از حالت «ذکر» دور است.»
