و من کتاب له ع کتبه للأشتر النخعی لما ولاه على مصر:
«...ثُمَّ انْظُرْ فِی أُمُورِ عُمَّالِکَ فَاسْتَعْمِلْهُمُ اخْتِبَاراً وَ لَا تُوَلِّهِمْ مُحَابَاةً وَ أَثَرَةً فَإِنَّهُمَا جِمَاعٌ مِنْ شُعَبِ الْجَوْرِ وَ الْخِیَانَةِ وَ تَوَخَ مِنْهُمْ أَهْلَ التَّجْرِبَةِ وَ الْحَیَاءِ مِنْ أَهْلِ الْبُیُوتَاتِ الصَّالِحَةِ وَ الْقَدَمِ فِی الْإِسْلَامِ الْمُتَقَدِّمَةِ فَإِنَّهُمْ أَکْرَمُ أَخْلَاقاً وَ أَصَحُّ أَعْرَاضاً وَ أَقَلُّ فِی الْمَطَامِعِ إِشْرَافاً وَ أَبْلَغُ فِی عَوَاقِبِ الْأُمُورِ نَظَراً...»
نهج‌البلاغة، ص۴۳۵
بخشی از نامه‌ای که امیر مؤمنان زمانی که مالک اشتر را به ولایت مصر گماشتند، برای او نوشتند:
«...در امور کارگزارانت دقت داشته باش.
آنان را بعد از آن‌که آزمودی، به کار گیر،
نه به‌خاطر نزدیکی (به خودت)
و نه از روی علاقه؛
چراکه این دو، از شاخه‌های بی‌عدالتی و خیانت هستند.
آنان را از میان افراد باتجربه و خویشتن‌دار انتخاب کن، از میان خانواده‌های سالمی که در اسلام پیش‌گام بوده‌اند؛
زیرا آنان
- اخلاقشان کریمانه‌تر است،
- حیثیت و آبرویشان بی‌نقص‌تر است،
- به‌خاطر شرافتشان، کمتر دچار طمع می‌شوند
- و در عاقبت کارها، دقت‌نظر بیشتری دارند...»
