فاطمه (سلام‌الله‌علیها) و شیعیانش
...عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ أَبِیهِ ع قَالَ:
«قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: یَا فَاطِمَةُ! أَ تَدْرِینَ لِمَ سُمِّیتِ فَاطِمَةَ؟ فَقَالَ عَلِیٌّ ع: یَا رَسُولَ اللَّهِ لِمَ سُمِّیَتْ؟ قَالَ: لِأَنَّهَا فُطِمَتْ هِیَ وَ شِیعَتُهَا مِنَ النَّارِ.»
علل‌الشرائع، ج۱، ص۱۷۹
امام صادق از پدرشان امام باقر (علیهماالسلام) نقل می‌فرمایند:
«رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند:
ای فاطمه! آیا می‌دانی چرا فاطمه نامیده شده‌ای؟
امیر مؤمنان (که آن‌جا حضور داشته‌اند) فرمودند:
ای رسول خدا! چرا (به این نام) نامیده شده است؟
رسول خدا فرمودند:
چراکه او و شیعیانش[1] از آتش جدا شده‌اند.[2]»
پاورقیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
[1] «شیعیانِ یک شخص»؛ یعنی کسانی که (اولاً) آن شخص را دوست دارند، (ثانیاً) از او پیروی می‌کنند و (ثالثاً) به او یاری می‌رسانند.
[2] «فِطام»؛ یعنی بچه را از شیر گرفتن و «فَطیم»؛ یعنی بچه‌ای که او را از شیر گرفته‌اند.
پانوشتـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
همان‌طور که جدا شدنِ کودک از شیر مادر (به‌خاطر اُنسی که با آن دارد،) دشوار و دردناک است، جدا شدن از آتشِ دنیاپرستی و هواخواهی نیز برای انسان دشوار خواهد بود.
اما چه می‌شود کرد؟! کسی که آن‌قدر بزرگ شده که فاطمه (سلام‌الله‌علیها) را مراد خود می‌داند و می‌خواهد از او پِی‌روی کند و یاری‌گرِ آرمانِ او باشد، تغذیه از مطامعِ دنیا دیگر کفاف راهش را نمی‌دهد.
همان‌طور که کودک وقتی دو ساله شد و به پاهایی قوی برای پیمودنِ راه‌های سخت نیاز داشت، باید از شیر مادر جدا می‌شد و با غذایی مناسب‌تر تغذیه می‌شد.
کاش ما نیز از پِی‌روان راهش باشیم.
