مؤمن حق ندارد خود را ذلیل کند!
...عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْأَحْمَسِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَوَّضَ إِلَى الْمُؤْمِنِ أُمُورَهُ کُلَّهَا وَ لَمْ یُفَوِّضْ إِلَیْهِ أَنْ یَکُونَ ذَلِیلًا أَ مَا تَسْمَعُ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ: «وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ» فَالْمُؤْمِنُ یَکُونُ عَزِیزاً وَ لَا یَکُونُ ذَلِیلًا.» ثُمَّ قَالَ: «إِنَّ الْمُؤْمِنَ أَعَزُّ مِنَ الْجَبَلِ إِنَّ الْجَبَلَ یُسْتَقَلُّ مِنْهُ بِالْمَعَاوِلِ وَ الْمُؤْمِنَ لَا یُسْتَقَلُ مِنْ دِینِهِ شَیْءٌ.» [و فی حدیث آخر:] «فَالْمُؤْمِنُ یَنْبَغِی أَنْ یَکُونَ عَزِیزاً وَ لَا یَکُونَ ذَلِیلًا یُعِزُّهُ اللَّهُ بِالْإِیمَانِ وَ الْإِسْلَامِ.»
الکافی، ج۵، ص۶۳
از امام صادق (علیهالسلام) نقل شده است که فرمودند:
«بهراستی که خداوند (عزّوجلّ) تمام امور مؤمن را به خودش واگذار کرده است، اما این را به او واگذار نکرده است که ذلیل باشد. مگر سخن خداوند (عزوجل) را نشنیدهای که میفرماید:
«وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ»؛ «عزت فقط برای خداست و برای رسولش و برای مؤمنین» [منافقون:۷]
پس مؤمن عزیز است و ذلیل نیست.»
سپس امام صادق (علیهالسلام) فرمودند:
«بهراستی که مؤمن از کوه عزیزتر است؛ چراکه از کوه با تیشه کم میشود ولی مؤمن چیزی از دینش کاسته نمیشود.»
[در حدیث مشابهی از ایشان نقل شده است که پس از ذکر این آیه شریفه فرمودند:]
«پس مؤمن شایسته است که عزیز باشد و ذلیل نباشد؛ [چراکه] خداوند او را با ایمان و اسلام عزیز کرده است.»
حال سؤال این است که اگر مؤمن بهواسطه ایمان و اسلامش عزیز است، چطور میتواند از خواست خداوند تعدّی کند و خود را ذلیل نماید؟
...عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّیِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ: «لَا یَنْبَغِی لِلْمُؤْمِنِ أَنْ یُذِلَّ نَفْسَهُ.» قِیلَ لَهُ: وَ کَیْفَ یُذِلُّ نَفْسَهُ؟ قَالَ: «یَتَعَرَّضُ لِمَا لَا یُطِیقُ.» [و فی حدیث آخر:] «یَدْخُلُ فِیمَا یَتَعَذَّرُ مِنْهُ.»
الکافی، ج۵، ص۶۴
از امام صادق (علیهالسلام) نقل شده است که فرمودند:
«شایسته نیست برای مؤمن که خود را ذلیل کند.»
از ایشان سؤال شد: مؤمن چطور خود را ذلیل میکند؟
حضرت فرمودند:
«دست به کاری بزند که توان انجامش را نداشته باشد.»
[همچنین حضرت در حدیث مشابهی در پاسخ به این سؤال فرمودند:]
«وارد کاری شود که (بعداً) بهخاطر آن (از دیگران) عذرخواهی کند.»