تفاوت عجیب مؤمن و منافق!
وَ قَالَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ: «لَوْ ضَرَبْتُ خَیْشُومَ اَلْمُؤْمِنِ بِسَیْفِی هَذَا عَلَی أَنْ یُبْغِضَنِی مَا أَبْغَضَنِی وَ لَوْ صَبَبْتُ اَلدُّنْیَا بِجَمَّاتِهَا عَلَی اَلْمُنَافِقِ عَلَی أَنْ یُحِبَّنِی مَا أَحَبَّنِی وَ ذَلِکَ أَنَّهُ قُضِیَ فَانْقَضَی عَلَی لِسَانِ اَلنَّبِیِّ اَلْأُمِّیِّ صَلَّی اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَنَّهُ قَالَ: «یَا عَلِیُّ لاَ یُبْغِضُکَ مُؤْمِنٌ وَ لاَ یُحِبُّکَ مُنَافِقٌ.»»
نهج‌البلاغة، ج۱، ص۴۷۷
از امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نقل شده است:
«اگر با همین شمشیرم، بر بینیِ مؤمن ضربه‌ای وارد کنم تا از من بدش بیاید، از من بدش نخواهد آمد!
و اگر تمام (نعمت‌های) دنیا را بر منافق سرازیر کنم تا مرا دوست بدارد، مرا دوست نخواهد داشت!
این، به‌دلیل همان حکمی است که بر زبان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) جاری شده است؛ این‌که ایشان فرمودند: «ای علی! هیچ مؤمنی از تو بدش نمی‌آید و هیچ منافقی تو را دوست ندارد!»»
