در مطلب پیشین عرض شد که: «قیلوله» خوابِ هنگام ظهر است. احتمال قوی‌تر این است که زمان آن، بعد از نماز ظهر تا اذان عصر است.
در این مطلب به یکی از فواید خوابیدن در این زمان اشاره شده است…
قالَ الصَّادِقُ ع:
«أَتَى أَعْرَابِیٌّ إِلَى النَّبِیِّ ص فَقَالَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّی کُنْتُ ذَکُوراً وَ إِنِّی صِرْتُ نَسِیّاً فَقَالَ: «أَ کُنْتَ تَقِیلُ؟» قَالَ: نَعَمْ. قَالَ: «وَ تَرَکْتَ ذَاکَ؟» قَالَ: نَعَمْ. قَالَ: «عُدْ فَعَادَ فَرَجَعَ إِلَیْهِ ذِهْنُهُ.»»
من‌لایحضره‌الفقیه، ج۱، ص۵۰۳
از امام صادق (علیه‌السلام) نقل شده است:
«یک اعرابی (بادیه‌نشین) نزد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آمد و عرض کرد:
ای رسول خدا! من قبلاً خوش‌حافظه بودم، اما حالا فراموش‌کار گشته‌ام.
پیامبر فرمودند:
«آیا قبلاً خواب قیلوله می‌کردی؟
عرض کرد:
بله.
فرمودند:
«و قیلوله را ترک کرده‌ای؟»
عرض کرد:
بله.
فرمودند:
«(به همان رویه‌ی سابق) بازگرد!»
آن مرد (به رویه‌ی سابق) بازگشت و حافظه‌اش برگشت.»»
